Fenerbahçe haliyle Anadolu'da gittiği herhangi bir deplasmana kazanmak için çıkar.Fenerbahçe gibi takımların bu tür maçları kazanmak için genelde tercih ettikleri yöntem savunmayı öne çıkartmaktır ama bunun oyunu domine etme,hücum sürekliliği sağlama ve savunmada az pozisyon vermeye dönüşmesi için önde baskı gerekir.İster kısa pasa ister direkt pasa dayalı oyun oynayın savunmanızı öne çıkartırsanız topu kaybettiğinizde o presi yapacaksınız.Eğer yapmazsanız arkada bıraktığınız büyük boşluklar hem kalenizde pozisyon görmenize hem de hücum sürekliliğinizi kaybetmenize sebep olur.Fenerbahçe'de geçen seneden farklı olan en önemli şeylerin başında bu geliyor.İlerideki oyuncular basmadığından takım boyu uzuyor orta alan ile savunma arası genişliyor ve bu kalemize pozisyon olarak geri dönüyor.İleride baskıyı kuramadığımız için rakibi çıkarken yakalama işini de yapamıyoruz,oyunu rakip yarı sahada oynama işini de.Oyun sürekli git gel haline dönünce zaten acaba sıkıntı mı var denilen fiziksel gücümüzü de bu git gellere harcıyoruz.Bu baskıyı kurma konusunda sıkıntının sebeplerinden biri Diego olarak görülebilir ama bence temel sorun Diego değil,en uçtaki 3 oyuncu...Acaba bu oyuncuların baskı yapmamasının sebebi ne? Canları mı istemiyor? İsmail Kartal mı istemiyor?Yoksa istiyorlar ama fiziksel olarak yetersiz oluşları mı buna izin vermiyor? Bu sorunun cevabını ben bilmiyorum ama sebep her ne olursa olsun bu sezonu çöpe atmamak istiyorsak bu sıkıntıyı çözmeliyiz.
Aslında bütün bunlara rağmen Fenerbahçe hatrı sayılır oranda topa sahip oluyor ama yerleşik bir rakibe karşı yavaş ve hareketsiz şekilde oynadığınız sürece bunun pek de bir önemi yok.Fenerbahçe hücumda inanılmaz derecede hareketsiz, bilgisayardaki futbol oyunlarında pozisyon değişikliğini en alt sınıra indirmiş gibi.Orta saha ile hucum arasında bağlantıyı sağlamaya çalışan Diego ilerideki 3'lünün hepsinden daha fazla mücadele etmesine,istemesine rağmen bu kadar etkisiz gözüküyorsa en büyük sebebi de bu zaten.Çünkü Fenerbahçe'de topu ayağına alan her futbolcu pas atacak arkadaşını bulamadığı için uzun süre topu ayağında tutmak zorunda kalıyor.İleri 3'lünün kanatlarında oynayan futbolcular orta alan ve beklerdeki takım arkadaşları top yaparken rakip savunmanın kucağında bekliyorlar.Beklerin önüne gidip onlarla pas alışverişinde bulunan yok,ceza sahası yayının çevresinde istasyon olup oyunu kanatlara açan,geriden gelenlerle verkaç yapıp onları tehlikeli bölgeye sokan yok,ceza sahasına gelen ortalarda ön direk koşusu yapan savunmanın dengesini bozan yok.Bu kadar durağan bir takımın pozisyon bulması gerçekten çok zor.Zaten Galatasaray,Gaziantep,Trabzon ve Akhisar maçlarını uzun süre berabere veya geride götürmesine rağmen bu maçların toplamında Fenerbahçe geçen sezon berabere giden bir deplasman maçının ikinci yarısında bulduğu pozisyon kadar pozisyon bulamadı.
Geçtiğimiz sezon başında Fenerbahçe yine ne oynadığı belli olmayan dağınık bir takım görüntüsündeydi.O sıralar taraftarlar arasında konuşulan çözümlerden bir tanesi 4'lü savunma önünde 1 ön libero ve onun önünde 3 merkez orta saha olacak şekilde 4-1-3-2 formatıydı.Bunun dile getirilmesinin en önemli sebebi de takımın bireysel anlamda iş yapabilecek,oyuna hükmedebilecek oyuncu açısından Fenerbahçe ortalamalarının altında oluşuydu.Bu şekilde dizilerek yapılacak baskıyla rakibi boğmak ve sonuca gitmek planlanıyordu.Ersun Yanal Konya maçından sonra takımı bahsettiğimiz şekilde dizmese de oyun anlayışı olarak kafamızda kurduğumuz hale getirdi.Ligin yüksek tempoya ulaşabilen takımlarından biri olan Beşiktaş'ın teknik direktörü Bilic,10 kişi olan Fenerbahçe karşısında galipken beraberliği zor kurtardığı maç sonunda Ersun Yanal'ın hakkını veriyordu.Bu takım orta saha ve hücum hattında sahaya aklını ve tecrübesini koyabilecek 2 oyuncusundan birisi kanatta oynamasına rağmen çok kolay adam geçme özelliği olmayan,teknik yada bireysel anlamda iş yapabilme kapasitesi sınırlı Kuyt;diğeri de sezon içerisinde 20 maçı zor gören,duygularına yenilen Emre olmasına rağmen nisanda şampiyon oldu.Bu takım rakiplerine ve taraftarına maçın her anı biz bu maçı kazanacağız hissini verdi,bunu yaparken de en önemli yardımcısı yüksek fizik gücüydü.Fenerbahçeli bir muhabirin son Akhisar maçında yerel gazetecilerin maçı çok rahat bir şekilde ,biz bu maçı kazanırız havasında seyrettiklerini belirttiğini not düşelim.Mevcut kadromuzu,taraftar beklentilerini ve ligimizin yapısını göz önüne alırsak çözüm için yapılması gereken geçen seneden farklı değil.
Peki Fenerbahçe'deki sorunları kim çözecek?Bu sorunun cevabı tabiki temelde İsmail Kartal ama sorunu çözmek için önce sorun olduğuna inanması gerek.İsmail Kartal gerek yaptıklarıyla gerekse söylemleriyle bu sorunu çözecek kişi gibi durmuyor.Şu maçtan sonra yükselen trendimiz var,Türkiye ortalamalarının üzerindeyiz,ikinci yarı 4-5 pozisyonumuz var gibi açıklamaları yabancı bir teknik direktör yapsa yerden yere vururduk ama burayı bilmiyor der geçerdik.Yıllarını Fenerbahçe'de geçirmiş birisine bu söylemler uymuyor.Bu takım geçen sezon ligi 10.felan bitirmedi,martta statta gol atınca eller cebimizde sadece tebessüm ettik,kahvede gole yerimizden kalkmadık,nisanda şampiyon olduk.İsmail Kartal'ın açıklamaları bir sürü tuhaflık ve çelişkiyle dolu hal böyle olunca da insan umutsuzluğa kapılıyor.Umutsuzluğun sebebi yaşanan şu tablonun normal olarak görülmesi,ortaya ikna edici bir çözüm koyamamak.Yoksa normalde büyük umutsuzluğa kapılacak bir tablo yok. Çünkü bu takımın kapasitesi belli,geçen sezon yaptıkları ve ligimizin hali ortada.Fenerbahçe çok sakatlık felan olmazsa diğer takımlar da böyle devam ederse şu haliyle bile şampiyon olabilir.Çözüm için denenecek yol belli ama deneyecek olan kişide ciddi sorunlar var.Geçen sezon başında Ersun Yanal benzer sıkıntıları yaşamıştı ama biz Ersun Yanal'ın bir planı olduğunu fakat bunu uygula(ya)madığını düşünüyorduk,İsmail Kartal'ın uygula(ya)madığı bir planı olduğundan bile şüpheliyim.
İşin özeti bahsettiğimiz sıkıntılar çözülmezse bol miktarda azizsilin ile 2 ileri 1 geri gideceğimiz bir sezon olacak gibi duruyor.Gerçi önümüzde çok zor bir fikstür var.Bu fikstürden Aragones sezonu gibi birşey de çıkabilir,Kadıköy'de istifa sesleri de duyulabilir.Her ne kadar inanmasam da tam tersi derbi motivasyonuyla farklı oynayan bir Fenerbahçe'nin kendi gibi sorunlu ezeli rakiplerini yenmesiyle yakalayacağı şaşırtıcı bir ivme de olabilir.Bekleyip,göreceğiz.
